हम से न जाने कैसे ये भूल हुई
जो जुगनू को समझ लिया सितारा।
क्यों हमने सोचा अकेली राहों में ,
घोर अँधेरे में मिल ही लिया सहारा।।
अब भी हम तैर रहे हैं थक के भी,
उस पार अगर हो या न हो किनारा।
बिखरी जुल्फों को ओर बिखरा दिया
इक हवा का झोंका भी न इसे सवारा।।
निगाहों के आगे दूर दूर तक है वीरानी
फिर क्यों दिल होले से किसीको पुकारा।
जो दिखता है आगे वो है मृग-मरीचिका
सच मानना पर दिल को नहीं गवारा।।
सपने बुनते ही रहे है दिल मेरे ज़िंदगी के हरेक पल। इससे क्या मिलने को रखा है, पर यह न जाने दिल पागल। नहीं कोई एक ही तो मकसदवक्त ने कहा तू राह बदल।वक्त का क्या होता भरोसापल भी युग सा होता है टल। ख्वाबों की राहों में नहीं कांटेहक़ीक़त तो काँटों की ओढा कंबल।…
വായനയുടെ പ്രസക്തി കുട്ടികളിൽ എന്ന തലക്കെട്ട് കാണുമ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും നിങ്ങൾ കരുതുന്ന പോലെ വായനാദിനത്തെയും പി എൻ പണിക്കർ എന്ന മഹാനെയും കുറിച്ചുമല്ല ഞാനിന്നു പറയുന്നത്. ഇന്ന് എല്ലാവരും അതൊക്കെ ഒരുപാട് വായിച്ചിട്ടുണ്ടാകും സോഷ്യൽ മീഡിയയിലും പത്രത്തിലും ഒക്കെ ആയി. എനിക്ക് പങ്കു വെക്കാനുള്ളത് വായനയെ കുറിച്ചുള്ള എന്റേതായ ചില അനുഭവങ്ങളും തിരിച്ചറിവുകളും അഭിപ്രായങ്ങളുമാണ്. ഈ ഡിജിറ്റൽ യുഗത്തിൽ, എന്നെ പോലെ ഒരു പുസ്തകം കയ്യിലെടുത്തു മനസ്സിരുത്തി വായിച്ചിട്ട് ആണ്ടുകളായവരോടും ഇന്നത്തെ വായന എന്തെന്നറിയാത്ത പുതു തലമുറയിലെ…
आसमान में उड़कर भी तो रो रही है अन्दर से दर्द पानी बनकर बह रही है बादल ! तुझे सब खुशकिस्मत समझे पर तू क्यों दुखी कहानियाँ कह रही है? तेरी रोने पर जाग उड़ने लगी धर्ती से खुशबु तो वो अच्छे लगे नया जीवन का खिलना अच्छा लगे सबकी प्यास बुझाना अच्छा लगे मगर तेरी कारण देख री घटा किसीकी तो सबकुछ बह रही है। खुले आम रो सकती है…
സ്വപ്നം കാണാറുണ്ടോ നിങ്ങൾ? ഉറക്കത്തിൽ സ്വപ്നം കണ്ട് ഞെട്ടി ഉണരാറുണ്ടോ, സിനിമയിൽ കാണുന്നത് പോലെ? കണ്ട സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഉണർന്നു കഴിഞ്ഞാൽ ഓർമ്മ ഉണ്ടാകാറുണ്ടോ? ഏതെങ്കിലും സ്വപ്നം സത്യമായ് ഭവിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ചില സ്വപ്‌നങ്ങൾ സത്യം ആയിരുന്നുവെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ടോ? അവസാനമായി ഒരു ചോദ്യം കൂടി സ്വപ്നം കാണുന്നത് അവസാനിച്ചു കിട്ടണമെന്ന് എപ്പോഴെങ്കിലും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട്, അതുമാത്രമല്ല ഡോക്ടറോട് ഈ സ്വപ്നം കാണലൊന്നു നിർത്തി തരാമോ എന്ന് ചോദിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. “ഒരു വാട്ടർ ടാങ്കിൽ നിന്ന് വെള്ളം കവിഞ്ഞൊഴുകുന്നത് പോലെ…
പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് രാവിലെ 5 മണിക്ക് എണീറ്റിരുന്നു പഠിക്കുന്ന ശീലമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ചാല കമ്പോളത്തിലെ പോലെ കലപിലയും ഇടക്കാരൊക്കെയോ എന്തോ ഉച്ചത്തിൽ പ്രസംഗിക്കുന്നത് പോലെയുമൊക്കെ കേട്ട് ഉണരുമ്പോഴാണ് അത് നമ്മുടെ സ്വന്തം റേഡിയോയിലെ “പ്രഭാത ഭേരി” എന്ന പരിപാടിയാണെന്ന് മനസ്സിലാവുന്നത്. അന്നൊക്കെ ഉമ്മയുടെ “എണീക്ക് എണീക്ക്, എണീറ്റ് പാത്രം കഴുക്, മുറ്റം തൂക്ക് (മുറ്റമടിക്ക്), വെള്ളം കോര്….” തുടങ്ങിയ ജോലികളുടെ ലിസ്റ്റ് കേട്ടാൽ തോന്നും ഇതെല്ലാം ഞാൻ തന്നെ ചെയ്യേണ്ടി വരുമെന്ന്. അത് കേൾക്കുമ്പോഴേ തല വഴി…
എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് രണ്ടു ആൾക്കാരോടാണ് താൻ കാരണം തൻ്റെ കുടുബത്തിനോ സുഹൃത്തുക്കൾക്കോ നാട്ടുകാർക്കോ ഒരാപത്തും വരരുതെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന വ്യക്തിയോട്: “താങ്കൾക്ക് കോവിഡ് രോഗമുണ്ട്.” താൻ മാത്രം നന്നായാൽ മതി എന്ന് ചിന്തിക്കുന്ന വ്യക്തിയോട്: “താങ്കളൊഴിച്ചു മറ്റുള്ളവരെല്ലാം കോവിഡ് രോഗികളാണ്.” ഞാൻ ഭ്രാന്ത് പറയുകയാണെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടാവും അല്ലേ? ഓരോ വ്യക്തിയും ഈ രോഗത്തിൽ നിന്നും സ്വയം രക്ഷപെടാൻ ശ്രമിക്കാത്തിടത്തോളം കോവിഡ്-19 എന്ന മഹാവ്യാധി അതിവേഗതയിൽ ലോകം മുഴുവൻ പടർന്നു പിടിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും. ഈ രോഗത്തെ തടയേണ്ടത് സർക്കാരിന്റെയോ പോലീസിന്റെയോ…