कितने है सावन आये गये,
अब आँखों में हैं बादल छाये।
तरसे हे मन बरसे है नैन
कभी मिलन का न सावन आए।
जीवन के इस मोड़ पे देखो
बदल रहा हैं मन तुम्हारा मेरा।
गुम हो रहा हे धीरे प्यार हमारा
छा रहा है अब दिल में अँधेरा।।
मिलन न हुआ पर जुदा हुए
वफ़ा न दिया पर बेवफा हुए।
शायद मज़बूरी है या कुछ और
न खबर क्यों है वो खफा हुए।।
എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് രണ്ടു ആൾക്കാരോടാണ് താൻ കാരണം തൻ്റെ കുടുബത്തിനോ സുഹൃത്തുക്കൾക്കോ നാട്ടുകാർക്കോ ഒരാപത്തും വരരുതെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന വ്യക്തിയോട്: “താങ്കൾക്ക് കോവിഡ് രോഗമുണ്ട്.” താൻ മാത്രം നന്നായാൽ മതി എന്ന് ചിന്തിക്കുന്ന വ്യക്തിയോട്: “താങ്കളൊഴിച്ചു മറ്റുള്ളവരെല്ലാം കോവിഡ് രോഗികളാണ്.” ഞാൻ ഭ്രാന്ത് പറയുകയാണെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടാവും അല്ലേ? ഓരോ വ്യക്തിയും ഈ രോഗത്തിൽ നിന്നും സ്വയം രക്ഷപെടാൻ ശ്രമിക്കാത്തിടത്തോളം കോവിഡ്-19 എന്ന മഹാവ്യാധി അതിവേഗതയിൽ ലോകം മുഴുവൻ പടർന്നു പിടിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും. ഈ രോഗത്തെ തടയേണ്ടത് സർക്കാരിന്റെയോ പോലീസിന്റെയോ…
ഇന്ന് ബലി പെരുന്നാൾ… ത്യാഗത്തിന്റെയും സഹനത്തിന്റെയും സമർപ്പണത്തിന്റെയും സന്ദേശം മാനവർക്ക് നൽകിയ സുദിനം. ഇബ്രാഹിം നബിയുടെയും ഇസ്മായിൽ നബിയുടെയും ഹാജറ ബീവിയുടെയും ത്യാഗസ്മരണകൾ പുതുക്കി വീണ്ടും ഒരു ബലി പെരുന്നാൾ വന്നെത്തി. ലോകത്തെ തന്നെ വിറങ്ങലടിപ്പിച്ചു വന്ന കോവിഡ് കാലത്തെ, ആഘോഷങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാതെ, ഈദ് ഗാഹുകളും വലിയ ആൾക്കൂട്ടത്തോട് കൂടിയുള്ള പെരുന്നാൾ നമസ്കാരം ഇല്ലാതെ, ബന്ധുവീടുകളിൽ പോകാതെയും പരസ്പരം പുണർന്നു ഈദ് മുബാറക് പറയാതെയുമുള്ള വ്യത്യസ്തമായ ആദ്യത്തെ ഹജ്ജ് പെരുന്നാൾ. സാമൂഹിക അകലം പാലിച്ചു കുറച്ചു പേർ മാത്രം അടങ്ങുന്ന പെരുന്നാൾ നമസ്‍കാരങ്ങളാണ്‌ പള്ളികളിൽ ഇന്ന് നടന്നത്. ഭൂരിഭാഗം ആൾക്കാരും ഇന്നത്തെ പെരുന്നാൾ നമസ്കാരം…
वक्त ने मुझे गुमराह किया था यह नहीं है मेरी मंज़िल। जिस मोड़ में राह झूठा था उसकी खोज में है अब दिल। यहाँ से निकलजाने की सोचूँ या अपनी मंजिल को खोजूं ?क्या करूँ ? क्या ना करूँ ? कभी सफर ही हत्म करना मैं सोचूँ। ज़िंदगी तो कुछ हल्का-सा था कब यह भारी से भारी होगया ?फूलों से सजी राहों में कब काँटें बरसना ज़ारी होगया ? मौसम की नादानियाँ ही देखो प्यास…
പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് രാവിലെ 5 മണിക്ക് എണീറ്റിരുന്നു പഠിക്കുന്ന ശീലമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ചാല കമ്പോളത്തിലെ പോലെ കലപിലയും ഇടക്കാരൊക്കെയോ എന്തോ ഉച്ചത്തിൽ പ്രസംഗിക്കുന്നത് പോലെയുമൊക്കെ കേട്ട് ഉണരുമ്പോഴാണ് അത് നമ്മുടെ സ്വന്തം റേഡിയോയിലെ “പ്രഭാത ഭേരി” എന്ന പരിപാടിയാണെന്ന് മനസ്സിലാവുന്നത്. അന്നൊക്കെ ഉമ്മയുടെ “എണീക്ക് എണീക്ക്, എണീറ്റ് പാത്രം കഴുക്, മുറ്റം തൂക്ക് (മുറ്റമടിക്ക്), വെള്ളം കോര്….” തുടങ്ങിയ ജോലികളുടെ ലിസ്റ്റ് കേട്ടാൽ തോന്നും ഇതെല്ലാം ഞാൻ തന്നെ ചെയ്യേണ്ടി വരുമെന്ന്. അത് കേൾക്കുമ്പോഴേ തല വഴി…
है तो यह जीवन एक मिटती कहानी मौत से न कर सकोगे कोई बेईमानी। ख़ुशी के बचपन, सुख-दुःख भरी जवानी क्या पता, पचपन तक रहे ज़िंदगानी। जीने के लिए खाना-पीना तो है ज़रूरखाने के लिए जीना अब बने है दस्तूर।भोजन मिले तो किसी की मौत भी मंज़ूरकरेगा हर गम दुःख भरी पेटपूजा से दूर। किसको परवाह था उनकी चाहतों…
एक हवा का झोंका दस्तक दी दरवाज़े में ऐसे फिर से मेरा। मुरझाया फूल खिलने लगी आँगन महका फिर से मेरा ।। बादल बरसना छोड़ दिया था खुशबु महकना भूल झुका था,पवन जो सरकाया आँचल मेरादिल आज धड़का फिर से मेरा ।। तूफ़ान मे कश्ती फटक गयी थीजब दूर साहिल दिखने लगी,बेरंग दुनिया मे रंग भरा आँखें चमका फिर से मेरा ।। अश्कों की बरसात थम गया तो हंसी के फूल खिलने लग गयी आशाएँ…