कितने है सावन आये गये,
अब आँखों में हैं बादल छाये।
तरसे हे मन बरसे है नैन
कभी मिलन का न सावन आए।
जीवन के इस मोड़ पे देखो
बदल रहा हैं मन तुम्हारा मेरा।
गुम हो रहा हे धीरे प्यार हमारा
छा रहा है अब दिल में अँधेरा।।
मिलन न हुआ पर जुदा हुए
वफ़ा न दिया पर बेवफा हुए।
शायद मज़बूरी है या कुछ और
न खबर क्यों है वो खफा हुए।।
है तो यह जीवन एक मिटती कहानी मौत से न कर सकोगे कोई बेईमानी। ख़ुशी के बचपन, सुख-दुःख भरी जवानी क्या पता, पचपन तक रहे ज़िंदगानी। जीने के लिए खाना-पीना तो है ज़रूरखाने के लिए जीना अब बने है दस्तूर।भोजन मिले तो किसी की मौत भी मंज़ूरकरेगा हर गम दुःख भरी पेटपूजा से दूर। किसको परवाह था उनकी चाहतों…
वक्त ने मुझे गुमराह किया था यह नहीं है मेरी मंज़िल। जिस मोड़ में राह झूठा था उसकी खोज में है अब दिल। यहाँ से निकलजाने की सोचूँ या अपनी मंजिल को खोजूं ?क्या करूँ ? क्या ना करूँ ? कभी सफर ही हत्म करना मैं सोचूँ। ज़िंदगी तो कुछ हल्का-सा था कब यह भारी से भारी होगया ?फूलों से सजी राहों में कब काँटें बरसना ज़ारी होगया ? मौसम की नादानियाँ ही देखो प्यास…
अँधेरे में फ़टके, न मिली चाँदनी का सहाराशायद नैया की डूबने पर ही मिलेगा किनारा। क्या भरा है ? क्या छुपा है ? क्या बताए ज़माने से,खोलके दिखाने के लिए दिल न कोई पिटारा। मेहँदी रचाये है सूरज, साँझ की हाथोँ मेंसूने इस हाँथ में कब चमकेगा लाल सितारा। उलझ रहा है ज़िंदगी, मिट जाएगी…
प्रेम गीत फिल्म का यह गाना मेरा सर्वकालिक पसंदीदा क्लासिक हिट गाना हैं। प्रेम गीत जगजीत सिंह जी के संगीत निर्देशक के रूप में पहली फिल्म थी। यक़ीनन, उनकी मस्मारिक संगीत से और उनकी ही दिलकश आवाज़ में यह गाना तो हर किसी के दिलको और होटों को छू लेता ही हैं। पहली बार मैंने…
ആറാം ക്ളാസ് കുട്ടികൾക്ക് വായന ദിന ക്വിസ് ഉണ്ട് ജൂൺ 19 ന്. കുട്ടി അതിനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പ് തുടങ്ങിയിട്ട് രണ്ട് ദിവസമായി. പലതും ഓർമ്മയിൽ നിൽക്കുന്നില്ല. ഓർത്തു വെക്കാനായി പലതും വിശദീകരിച്ചും ഇന്റർനെറ്റിൽ ചിത്രങ്ങൾ കാണിച്ചു കൊടുത്തും പഠിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. ഭീമസേനൻ കേന്ദ്ര കഥാപാത്രമായി വരുന്ന എം.ഡി യുടെ നോവൽ രണ്ടാമൂഴമാണെന്നു ഓർക്കാൻ പഞ്ചപാണ്ഡവരിൽ രണ്ടാമൻ ഭീമന്റെ കഥ രണ്ടാമൂഴം എന്നോർത്താൽ മതി എന്ന് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. കുട്ടി: (സംശയത്തോടെ) ഭീമനാ ..!ഞാൻ: അതെ, പാണ്ഡവരിൽ രണ്ടാമത്തെ ആൾകുട്ടി:…
പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് രാവിലെ 5 മണിക്ക് എണീറ്റിരുന്നു പഠിക്കുന്ന ശീലമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ചാല കമ്പോളത്തിലെ പോലെ കലപിലയും ഇടക്കാരൊക്കെയോ എന്തോ ഉച്ചത്തിൽ പ്രസംഗിക്കുന്നത് പോലെയുമൊക്കെ കേട്ട് ഉണരുമ്പോഴാണ് അത് നമ്മുടെ സ്വന്തം റേഡിയോയിലെ “പ്രഭാത ഭേരി” എന്ന പരിപാടിയാണെന്ന് മനസ്സിലാവുന്നത്. അന്നൊക്കെ ഉമ്മയുടെ “എണീക്ക് എണീക്ക്, എണീറ്റ് പാത്രം കഴുക്, മുറ്റം തൂക്ക് (മുറ്റമടിക്ക്), വെള്ളം കോര്….” തുടങ്ങിയ ജോലികളുടെ ലിസ്റ്റ് കേട്ടാൽ തോന്നും ഇതെല്ലാം ഞാൻ തന്നെ ചെയ്യേണ്ടി വരുമെന്ന്. അത് കേൾക്കുമ്പോഴേ തല വഴി…